Nina Karsov
Szymon Szechter
Nie kocha się pomników
Wydanie drugie
312 stron
ISBN-10: 0-907652-12-3
ISBN-13: 978-0-907652-12-0
 

Niezależnie od zamierzeń autorów ich książkę czyta się jak powieść. Ściślej: można ją odczytać na wiele sposobów, a trzeba na dwa, ale najpierw czyta się ją jak powieść. I tak właśnie ja odczytałam ją po raz pierwszy, jednym tchem. A że tak było naprawdę… Nina Karsov i Szymon Szechter są dziś literacką spółką. Bardzo wyrównaną w poziomie, bardzo zgodną w zamiarach…
_{Barbara Toporska, „Wybieram wątek najmniej popularny”, w tomie Droga Pani… oraz Metafizyka na hulajnodze, Kontra 2012}

W latach 1968/69 zameldowała się nowa, trzecia już emigracja – powojenna. – Nazwałbym ją emigracją zdrajców… – Wydaje mi się, że i to określenie jest za łagodne. Nie tak dawno np. spreparowała „Wolna Europa” jedną ze swoich „dyskusji” na temat roli i zadań emigracji. Najbardziej ofensywną, antykomunistyczną postawę zaprezentowała wówczas Nina Karsov. Nawet starzy aktywiści „Wolnej Europy” zajęli tam bardziej umiarkowane stanowisko niż właśnie Nina Karsov, która niejako za motto swej wypowiedzi przyjęła katonowskie powiedzenie „Kartagina powinna być zburzona” – ustrój komunistyczny trzeba zdruzgotać. … Pokażmy jej drapieżną działalność, o której ludzie nawet dokładnie nie wiedzą.
_{Żołnierz Wolności (Warszawa) 1970 nr 27}

… żaden ze współautorów książki w trakcie pisania nie myślał. Zamiast pomnikowego dzieła życia powstała zwyczajna atrapa. I teraz dopiero się wszystko zgadza. Bezmyślnej atrapy istotnie nikt nie pokocha.
_{Radio Warszawa, program dla zagranicy, 22.8.1970}

Dziennik Niny Karsov należy niewątpliwie do najciekawszych publikacji, jakie przyszły do nas z tamtej strony.
_{Józef Mackiewicz, „Okupacja – czy coś gorszego. O Ninie Karsov kontrrewolucyjnym piórem”, w tomie Droga Pani…}